Po kolacji

Poniedziałek, 6 października 2014 · dodano: 06.10.2014 | Komentarze 3

Wiadomo wszystkim a mnie przede, że gdy zmęczenie odejdzie a chęci pozostaną, Nimant w piwnicy gumy pali a mnie podeszwy rwą. Kolacja rzucona na ruszt i w drogę, stała trasa znana a o tej porze mało ruchliwa. Puściłem się pędem nie małym, swe skrzydła rozpościerając na całą szerokość szosy.
Bezwietrznie, cieplej niż się spodziewałem, cisza, spokój i jasne chmury na nade mną.
 Do Bolca przyjemnie i szybko, ciemność nie pozwalała na jakiekolwiek obserwacje(prócz wiosek i miasta) więc w ruch poszła wyobraźnia. Różnie było ale jakoś tak nie szczególnie  przez połowę trasy. Lampka z Lidla włączona na 40% mocy dawała duży komfort i tak przyjemna jazda do Warty upłynęła  nadświetlnie.
W Warcie przy piekarni, w nozdrza uderzyła potężna dawka zapachu z chlebowych wypieków, podrażniony ślinotokiem oddaliłem się z miejsca pokus smakowych. Wyjechałem ze wsi i........
i się zaczęło, zerwał się wiaterek, momentalnie pochłodniało, zaczęło się robić coraz widniej, kuknąłem w górę a to "miesiąc" całkowicie w pełni, wychynął zza chmur i blaskiem swym prawie dzień w nocy sprawił. Nagle!
Zdałem sobie sprawę co to oznacza, że to noc wilkołaków.
Chłodno, pusto, żywego ducha w okolicy, żadnego auta a przede mną trzy kilometry pustkowia i ciemność. Przyśpieszyłem włączając lampke na 100% mocy niczym świetlny miecz Jedi (czyt. dżedaj) rozcinając czerń asfaltu, chłód się spotęgował, wiatr wzmógł a liście z drzew nagle zasypały szosę, docisnąłem pedały, liście uderzały o kask, tułów, ramę, szeleściły pod kołami a kontury drzew, krzaków i wszelkiego czegoś ciemnego wyostrzyły do granic bólu, zaczęły kłuć zmysły zniekształcając ich naturalny stan rzeczy.
Umysł szalał a samochodów które przed Wartą minęło mnie co nie miara, żadnego. Wyjechałem z za zakrętu, pod górkę, na ostatnią prostą do Iwin, jeszcze trzysta metrów i zjazd do wsi do pierwszej latarni. Ciemność rozświetlona blaskiem księżyca stawała się jakaś mroczna.
Gęsia skórka opanowała me ciało a do latarni jeszcze dwieście metrów, sto pięćdziesiąt, sto  - Nimant rozpędzony mija tablicę z nazwą miejscowości i jeszcze jedną  -zabudowania- a do latarni pięćdziesiąt, blask srebnego potęguje, chłód wzmaga coraz bardziej przed oczami niewyobrażalnie wielkie kontury cieni
a przed latarnią
ślipia złowrogie, paskudne, mroczne, zabójcze
rozpędzony wjeżdżam w światło nie zamykając oczu, niech zobaczę w ostatnim tchnieniu swego życia co mnie zjadło
 a to była kicia
- taki miły czarny kot - a może bestia która w świetle  latarni straciła moc i posturę nocnej mary.
Aleją latarń z poczuciem bezpieczeństwa wjechałem do R. I żywego ducha, żadnych aut tylko bezzębna maszkara, taki gollum, środkiem ulicy, slalomem pośród pasów rozdzielających jezdnię do dom ślimaczył.
Pewnie wytoczył się z Podgrodzianki(wiejskiej knajpki) i w jednym bucie i dziurawą skarpetką kulał wzbudzając litość ale się nie zatrzymywałem licho nie spi i w takim może bestie obudzić.
Wróciłem cały i szczęśliwy i tylko gwiazdy w tę noc gdzieś się za podziały.:)

Wieczorowo

Czwartek, 18 września 2014 · dodano: 18.09.2014 | Komentarze 2

Gdy zachód słońca rozpoczął pokaz, ruszyłem na trasę, zmęczenie późno puściło a "ufo" zaczęło dokuczać nieznośnie po wczorajszej, wysokościowej eskapadzie.
Wspomagacze(tabletki) to ostateczność więc pozostał mi Nimant, masaż połączony z wysiłkiem, potrafi zdziałać cuda, więc nie było nawet mowy bym nie wykorzystał takiej możliwości.
Po powrocie samopoczucie rewelka a do tego oczyszczone psyche po porannym zryciu czapki.
Bo, gdy płomiennogrzywego
- sunącego przez leśne ostępy, równolegle z Nimantem, miękko pokonującego przeszkody różne - zobaczyłem oczami duszy,
wiedziałem,
że problem jeden to nie problem a dwa problemy to tylko zagadnienie a nie ma tego złego co na dobre by nie wyszło.
Wyjechałem z lasu wprost w objęcia falistego klina purpury,
światło malowało ciepły obraz mijającego dnia i w serce wlało się ciepło tak miłe, tak przejmująco ciepłe,
że rozwinęły mi się skrzydła i odleciałem,
sunąc przed siebie bezszelestnie,
zostawiając ślad zakręconego lekkim podmuchem powietrza.
Byłem daleko,
nieograniczany żadnymi zakazami, nakazami leciałem, unoszony skrzydłami ku przestrzeniom wolnej myśli, nieskażonej, czystej, dziewiczej
i nawet powrót z bajecznej trasy nie oderwał mnie od przestrzeni widzianej oczami duszy.
Nie zmącony spokój, cisza.:)

Po górach

Niedziela, 2 marca 2014 · dodano: 02.03.2014 | Komentarze 0

W samo południe, złaziłem z familią "Cycki Bardotki" u podnóża wyhaczyłem jeszcze jeziorka Karpnickie a po powrocie, szybki wyskok do Iwin na zachodzące słońce ale wybierałem się tak mozolnie, że noc dopadła mnie już przy ganku bloku. Bujnąłem się przez Iwiny nie szukając gwiazd bo jakieś zamglone były, tylko księżyc był w atrakcji uchylając rąbek swojej tarczy.:)

W inny wymiar

Poniedziałek, 2 grudnia 2013 · dodano: 02.12.2013 | Komentarze 3

We mgle, gęstej jak mleko, światła nowych lamp z trudem przebijały ten mrok, właściwie to rozjaśniały białe, ciągłe lub przerywane linie znaczące środek jezdni.
Upajałem się jazdą w niebycie, w innym świecie, w innym wymiarze czasu, bo momentami wydawało mi się, że jestem poza czasem. Koncentracja umysłu wykraczała poza ramy normalności.
Gogle rowerowe do nocnej jazdy przestały funkcjonować, zdjąłem, lusterka zaparowały i mimo częstego przecierania były nie do użytku. Po pewnym czasie to co było mokre zamarzło, krople wody na rzęsach i brwiach usztywniły je i były jak pancerz, choć nie chroniły.

Wydawało się, że mgła gęstnieje a lampy przydrożne swym słabym światłem, rozświetlają drogę duchom, przemykającym bez wyobraźni na rowerowych kółkach poboczem jezdni. Czarno ubrani bez lamp i jakichkolwiek odblasków mkną w czeluść mglistej, czarnej nocy ku spotkaniu tragicznego losu.

Wiatru zero a chłód i mrok zbudził demony ludzkich umysłów, pojawili się szaleńcy mknący w zawrotnych prędkościach nie zważając, że robi się ślisko, że widoczność spadła do zera a na szosach tłum aut, pieszych i rowerzystów.

Magiczna, szalona jazda- nierzeczywista.:)

Do granicy gmin

Piątek, 15 listopada 2013 · dodano: 15.11.2013 | Komentarze 0

Po południowej kawce przyszły chęci i czas, więc choć trochę pobujać nocą.:)

WOW!

Sobota, 9 listopada 2013 · dodano: 09.11.2013 | Komentarze 2

Pierwsza jazda w całości nocą z nowym oświetleniem - dwie samochodowe żarówki 12V/5W 12-sto LED-owe jedna, zasilane baterią aku 14,4V z wkrętarki.

Efekt: Obydwa pobocza oświetlone, snop światła jak w dzień i na odległość około 25m. Mimo oślepiających świateł aut widziałem wyraźnie swoje. Komfort jazdy nie porównywalny do wcześniejszych prób i jakichkolwiek innych oświetleń które widziałem i posiadałem.
Szybkość jazdy utrzymana, jest bezpiecznie, przyjemnie, a że wykombinowana przeze mnie to teraz czas próby wytrzymałościowej i pewnie małych poprawek.
Jak na razie aku przy non stop świeceniu wytrzymało 24godz w tym, że testowałem żarówkę 10 LED-ową i 12V/21W.:)


https://plus.google.com/photos/100579843998359179902/albums?banner=pwa

Po pracy

Czwartek, 17 października 2013 · dodano: 17.10.2013 | Komentarze 0

Po południowej kawce zamuliło mnie co nieco i piękne słoneczne niebo przedrzemałem. O 18-tej pokazały się nie chude chmury ale wyglądało na to, że deszczu z tego nie będzie i pognałem w region, trasa; na Kruszyn przez Tomaszów i Kol. Kraśnik. Wiało mocno i do Tomaszowa w plecy miałem średnią 32km/h do Iwin to nawet rekord 33,8km/h, powrót był makabryczny pod wiatr.:)

Po pracy

Wtorek, 15 października 2013 · dodano: 15.10.2013 | Komentarze 0

Do Bolca przez Ustronie, Żeliszów, Jaroszowice powrót przez Kruszyn. Jazda nocą przy dużym ruchu z marnym światłem była irytująca.:)

Po pracy

Czwartek, 10 października 2013 · dodano: 10.10.2013 | Komentarze 0

Pierwsza jazda nocą. Ciepło i bez wiatru.:)

Za chmurami kosmos

Czwartek, 26 września 2013 · dodano: 26.09.2013 | Komentarze 0

W odwiedziny u rodziny. Wyjeżdżając w chmurach nie spodziewałem się słońca, gdy w chmurach pojawiły się szczeliny odsłaniając błękit poczułem przypływ energii. Dopadły mnie skrzydła euforii i wzrokiem wyobraźni ujrzałem przez błękit nieba wszechświat, chmury ustępowały a za nimi, rozpościerał skrzydła kosmos.:)